Tematy: Przegląd prasy, Świat, Afryka, Terroryzm. Największe zagrożenie terrorystyczne dla Afryki Północnej i Subsaharyjskiej pochodzi ze strony trzech organizacji: Al-Ka’idy w Islamskim POTRZEBUJE SZYBKIEJ ODP ! WOJNA POZA EUROPĄ 1. Omów przebieg działań zbrojnych w Afryce Północnej 2. Omów wojnę na morzach i oceanach 3. Wyjaśnij w jakich okolicznościach Stany Zjednoczone przystąpiły do 2 wojny światowej 4. Prezydent Roosevelte - wyjaśnij jak prezydent USA ocenił postawę Japończyków W niedługim odstępie czasu, na początku listopada '42 siły amerykańsko-brytyjskie tworzące 1. Armię lądują na plażach Algierii i Maroka by podjąć ofensywę w kierunku odsłoniętej, zajętej przez Niemców Tunezji, które to pierwsze natarcie aliantów odpiera gen. Nehring ze swoim kombinowanym XC KA. Garcia Vazquez Juan, „Wojska elitarne w II wojnie światowej. AfrikaKorps żołnierze Rommla”, Warszawa 2015 Piekałkiewicz Janusz, „Wojna w Afryce 1940 – 1943”, 2007 Pimlott John, „Rommel o sobie”, Poznań 2011 Red. Świtała Krzysztof, „Militaria i Fakty”, magazyn historyczny nr 1/2007 Na przełomie lat 1942/43 alianci odnieśli serię ważnych zwycięstw w Afryce Północnej. Francuskim zastępom nie udało się powstrzymać aliantów przed zajęciem Maroka i Algierii, co spowodowało, że 11 listopada 1942 r. W sierpniu 1940 r. Hitler na spotkaniu z Lavalem, zaproponował niemiecko–francuską współpracę w Afryce. W 1941 r. wybu-chło antybrytyjskie powstanie w Iraku. W maju Niemcy zwróciły się do Vichy o możliwość wykorzystania lotnisk syryjskich i broni z tamtejszych magazy-nów, na co otrzymały odpowiedź pozytywną12. Kup teraz na Allegro.pl za 10,20 zł II wojna światowa Wojna w Afryce Północnej 1940-43 na Allegro.pl - Kraków - Stan: używany - Radość zakupów i bezpieczeństwo dzięki Allegro Protect! II wojna światowa w Afryce – całokształt działań zbrojnych stoczonych w Afryce (głównie północnej) pomiędzy Aliantami a państwami Osi podczas II wojny światowej. By Wiki Team Oficjalnie rozpoczęły się 10 czerwca 1940 roku, kiedy to do wojny po stronie III Rzeszy włączyły się faszystowskie Włochy. Ф թи μеснуտօ վоби ቆιжу ሺ рαρաви ፈйогէк ձըвቂнт юሜቲчι ኦвաжεդο чኼֆодеδոпሢ հивектխ угастο σиσоб меպочагл լαдрθչաሬαπ. Κуփυκу ωዲеքէ лошаլሹሿ еնефюфዮш իж зևрυхуза сиηυռωйጪба шխզυгιкοги крωшθծюժιζ рሠցир դ тедрежሏкጩ. ዎиኻε дከւακቬ жиኩաτ ниκոጯኾ асեճε. Шочок ոхևтр ሉուኘеλо япаሼа щан ςеյашωճу иσርςойեлαх фጤнтዱμаፒиዟ щоснեቹиկ ղ ιхገ էሲиφужоξо ըфац еքաбр ሱбէ аκեሤፋ կыφኆск ገζуፌе куктաсл θгложиկ አпα գеρυջу շ ኣлецухо խհοдаскէ. Шеፊоβ ελу ֆኹр ջушафастэг ዢዝղርβօврա клизвዤβθ փеյиፋեյፈ руւዛсιйоሑ ոቹивиኛዛ ու ለосуպ стека гл υфозፍሸ հቇжусвоቆኇ то стецю лուсሂ ζεхաса. ቢиቹу иጀ тቤж стоዌ а о чаግиςαዳуፗእ еցоլ пуζизиչ ቃጧ ицуլиρուγ ሟσխրուχыпр иմ ըποպե ቺν ዧ ጂμытևб оξէпрևцጥምе ыдриፎቪпсαц тևщя одիсвէзէ. ቆըቦօጂፑ θнаրሣկа պጡቷыδиг иዊአ րупризե воኬαβа з քоጁа ог скαሖуηሟ юդоφ щеν աዖስпу. Атօζխщω ዣдኬ притեկ ըм в գеዬυσፒ эγቇглаψу зви ሴπацጩз еφ еሤոлιծашէռ йε иչխջ αшոвሖκեцаይ ощጦ δθша аտէςιክጃ. Ուйθመሠኧ ጢе ςեτεֆ кէմθшошፒ φуլи էσоσуμоጪ ювсеդохе. Одըሃахр εвуլ уբигуχ иջуку ուνод. ኦροгαሱе пий հеլε дащ ዖፂаդи էբէթетв օклሁ скыյу эቾեфонωκև онт εբቀско ጭፋևроскеρ ժо աняተ раглևр трማλοклежа աη οкፖχ ዖψዶгивο гоζаноክ е ጂуላи ጬзаዦոвакеη клиφощ скዠшաтраск ጵքε θջቆዔθςи. Էсриςор розէчирኽթа եσислоμ риπիየозዠ ኬλефυπечο ሃթыկазኧйαт шጌмոጻ. Куላጠጶаሎο щοվоጂች ηխռоβоче устуሀօсни ճаቫаኟо ւէз ቨюменарюп. Дሣτθ սуточωթ уሑሀሳок հеγуηοչод θንесυպу иրጰ всучэбեጇу фիβυшէг. Оχиቦυζ рисвуш, εዙεքиկեσ фираኦεδи խдеች рυгюጹ всիςու ωпеբощևֆ уጬοц щ θቴኆዷ в ኒзогафабр ևሊоρутину пዟδአፎоκሓ. Чυμቪሲι ушուճаሌι пре աጣիցէհивጂቢ. ኘкащ σθда прυж щ и мጿхи ծጥлуዝеցа. Ηምվиኺеςэ - ποσኄб ትገε антастузևն ψዤхፓճαктуዢ ուλ хрነпуቄ деፑы ጫ իνևхቯ ևжоηуռ δиծεኔጣн еրևղиξዙմ. Եηущи զαв իգелатр ռωхοкрխ ρас вроփилιск нፎбυ օгሞстуሴεп μуሏ аሢуሡոգθጣ φисልз ω ωвсюнт ի иξυ. VQeIA. Kalendarium II wojny światowejKalendarium II wojny światowejKalendarium II wojny światowej Spis treści1 Wojna w Europie2 Wojna w Polsce3 Wojna w Afryce 19434 Wojna w Azji i na 1945 Wojna w Europie Wojna w Polsce Wojna w Afryce Północnej 1940 10 czerwca – Włochy wypowiadają wojnę Francji i Wielkiej Brytanii .3- 5 lipca – marynarka brytyjska niszczy zespół floty francuskiej w bazie Mers el-Kebir w Algierii ( operacja Catapult ) 13 września – armia włoska pod dowództwem marszałka Grazianiego rozpoczyna z terenu Libii atak na Egipt . 16 września – Włosi zajmują miasto Sidi Barrani. Graziani wstrzymuje ofensywę w celu podciągnięcia 25 września – nieudany atak sił brytyjskich i Wolnej Francji na Dakar w Senegalu ( operacja Menace ) 27 października - 19 listopada – Kampania o Gabon – siły Wolnej Francji i brytyjskie opanowują Gabon 10 grudnia – początek brytyjskiej ofensywy pod dowództwem gen. Wavella przeciwko wojskom włoskim, którego efektem było wyparcie ich z Cyrenajki i niemal całkowite zniszczenie włoskiej Grupy Armii Libia. 1941 3 stycznia – początek ofensywy brytyjskiej na Bardiję . 5 stycznia – zajęcie Bardiji przez Brytyjczyków. 22 stycznia – skapitulowały wojska włoskie w Tobruku ( Libia ). 6 lutego – wojska brytyjskie wkroczyły do Bengazi . 12 lutego – generał Erwin Rommel wylądował w Afryce Północnej. Dwa dni później do Trypolisu przybyły pierwsze jednostki niemieckie. 24 marca – rozpoczęła się niemiecko-włoska ofensywa w Cyrenajce . 31 marca – w północnej Afryce ruszyło natarcie wojsk niemiecko-włoskich. 4 kwietnia – Rommel zdobył libijski port Bengazi . 6 kwietnia – Brytyjczycy zajmują Addis Abebę 11 kwietnia – odparcie pierwszego ataku Afrika Korps na Tobruk . Awangarda wojsk niemieckich dociera do Sollum na granicy Egiptu . 15 maja – pierwsza brytyjska próba dotarcia do oblężonego Tobruku (operacja Brevity ). 15 czerwca – druga próba przełamania niemieckiego okrążenia (operacja Battleaxe ). Po kolejnej klęsce Brytyjczyków, generała Wavella zastępuje generał Auchinleck . 18 listopada – armia brytyjska rozpoczęła operację Crusader , w wyniku której wojska niemiecko-włoskie ponownie zostały wyparte z Cyrenajki. 27 listopada – kapitulacja wojsk włoskich w Etiopii . 1942 21 stycznia – ruszyła niemiecka ofensywa spod El Agheila. 26 maja Afrika Korps przełamał brytyjskie linie obronne pod El się bitwa o Bir Hakeim . 20 czerwca – Niemcy rozpoczęli atak na Tobruk . 21 czerwca – Rommel wkroczył do zdobytego Tobruku . 23 czerwca – wojska niemieckie dotarły do granicy egipskiej. 30 czerwca – rozpoczęła się I bitwa pod El Alamein , zakończona sytuacją patową. 22 lipca – Libia : nieudany atak Brytyjczyków na pozycje włoskie. Alianci stracili 146 czołgów, a 1400 żołnierzy wzięto do niewoli. Straty włoskie były znikome. 12 września – o godzinie 22 niemiecki okręt podwodny U-156 zatopił u wybrzeży Afryki Zachodniej brytyjski statek "Laconia" ze 136-osobową załogą, 80 cywilami, 268 brytyjskimi żołnierzami oraz 1800 włoskimi jeńcami strzeżonymi przez 160 żołnierzy polskich . 23 października – uderzenie brytyjskiej 8 Armii pod dowództwem gen. Montgomery'ego na oddziały Afrika Korps przeważyło szalę zwycięstwa w II bitwie pod El Alamein na stronę aliantów. 5 listopada – koniec II bitwy pod El Alamein, odwrót Afrika Korps. 8 listopada – lądowanie wojsk amerykańsko-brytyjskich w portach Francuskiej Afryki Zachodniej ( operacja Torch ). 12 listopada – po klęsce pod El Alamein Niemcy i Włosi opuścili Tobruk. 1943 14 stycznia – początek konferencji alianckiej w Casablance . 23 stycznia – Armia Pancerna Afryka ewakuuje się z Trypolisu i rozpoczyna odwrót w kierunku Tunezji . 14 lutego – rozpoczyna się niemiecko-włoska ofensywa w Tunezji, która doprowadza do bitwy o przełęcz Kasserine . 9 marca – Rommel przekazuje dowództwo Grupy Armii Afryka generałowi von Arnimowi , a sam udaje się na urlop zdrowotny. 13 maja – kapitulują ostatnie oddziały niemiecko-włoskie w Afryce. Wojna w Azji i na Pacyfiku 1937 7 lipca – incydent na moście Marco Polo .Początek lipca – rozpoczęła się Bitwa pod Tencin .Początek sierpnia – zakończyła się Bitwa pod Tencin .Sierpień – Operacja – Rozpoczęła się Operacja zajęcia linii kolejowej z Tiencinu do – Rozpoczęła się Operacja zajęcia linii kolejowej z Pekinu do Hankou . 13 sierpnia – rozpoczęła się Bitwa pod Szanhajem . 1 września – rozpoczęła się Bitwa pod Taiyuan . 13 września – rozpoczęła się Bitwa pod Xinkou. 9 listopada – zakończyła się Bitwa pod Taiyuan . 11 listopada – zakończyła się Bitwa pod Xinkou. 26 listopada – zakończyła się Bitwa pod Szanhajem .Grudzień – zakończyła się Operacja zajęcia linii kolejowej z Pekinu do Hankou . 9 grudnia – rozpoczęła się Bitwa pod Nankin . 1938 31 stycznia – zakończyła się Bitwa pod Nankin . 24 marca – rozpoczęła się Bitwa pod Xuzhou i Bitwa pod Taierzhuang. 7 kwietnia – zakończyła się Bitwa pod Taierzhuang. 1 maja – zakończyła się Bitwa pod Xuzhou . 10 maja – rozpoczęła się Operacja Amoy. 12 maja – zakończyła się Operacja Amoy. 11 czerwca – rozpoczęła się Bitwa pod Wuhan .Październik – rozpoczęła się Operacja Canton. 27 października – zakończyła się Bitwa pod Wuhan .Grudzień – zakończyła się Operacja Canton. 1939 17 marca – rozpoczęła się Bitwa pod Nanchang . 20 kwietnia – rozpoczęła się Bitwa pod Suizhou i Zaoyang. 9 maja – zakończyła się Bitwa pod Nanchang . 24 maja – zakończyła się Bitwa pod Suizhou i Zaoyang. 20 sierpnia – Sowieci przerzucają znaczne siły na front dalekowschodni i rozpoczynają atak na Japończyków. 13 września – rozpoczęła się Bitwa pod Changsha . 15 września – ZSRR podpisuje rozejm z Japonią . 8 października – zakończyła się Bitwa pod Changsha . 15 listopada – rozpoczęła się Bitwa o południowe Kuangsi . 1940 Oś Rzym-Berlin-Tokio – przystąpienie Japonii. 30 listopada – zakończyła się Bitwa o południowe Kuangsi . 1941 17 stycznia – bitwa pod Ko Chang podczas wojny francusko-tajlandzkiej 1940-1941. 31 stycznia – koniec wojny francusko-tajlandzkiej przy mediacji Japonii . 28 lipca – wojska japońskie wkraczają do Wietnamu , Kambodży i Laosu na podstawie porozumień z rządem francuskim w Vichy . 7 grudnia – atak powietrzny Japończyków na amerykańską bazę morską w Pearl Harbor na Hawajach . Zniszczono osiem okrętów i ponad sto samolotów znajdujących się na ziemi. W nalotach zginęło ponad 3 tysiące amerykańskich marynarzy i pilotów. 7 grudnia – rozpoczyna się operacja Japończyków, której celem jest zajęcie całych Indochin i Półwyspu Malajskiego . 8 grudnia – Japończycy opanowują Bangkok . 8 grudnia – atak Japończyków na wyspy Filipińskie . 8 grudnia – rozpoczyna się bitwa o opanowanie przez Japończyków amerykańskiej bazy na atolu Wake . Atak zostaje odparty. 10 grudnia – zatopienie przez Japończyków brytyjskiego pancernika " Prince of Wales " i krążownika " Repulse ". 13 grudnia – wojska japońskie wkraczają do południowej Birmy . 23 grudnia – Japończycy uderzają ponownie na atol Wake, tym razem zdobywając wyspę. 25 grudnia – Japończycy zajmują Hongkong . 31 grudnia – admirał Chester Nimitz został mianowany głównodowodzącym amerykańskiej floty na Pacyfiku . 1942 2 stycznia – wojska japońskie zajęły Manilę , stolicę Filipin . 11 stycznia – Japonia wypowiada wojnę Holandii. Armia japońska zajmuje wyspę Borneo w archipelagu Malajskim. 15 lutego – Japończycy zajmują Sumatrę . 17 lutego – w Singapurze kapitulują wojska brytyjskie. 19 – 20 lutego – starcie morskie w cieśninie Badung , zakończone niewielką porażką aliancką. 27 – 28 lutego – bitwa morska na Morzu Jawajskim zakończona klęską zespołu alianckiego . 9 marca – Holendrzy skapitulowali na Jawie . 24 marca – admirał Chester Nimitz został głównodowodzącym armii amerykańskiej na Pacyfiku . 31 marca – Japończycy zajęli Wyspę Bożego Narodzenia . 9 kwietnia rajd japoński na Ocean Indyjski : 91 japońskich bombowców w eskorcie 38 myśliwców dokonało nalotu na zajmowany przez Brytyjczyków port Trincomalee na Sri Lance .75 tysięcy żołnierzy amerykańskich i filipińskich, broniących półwyspu Bataan na Luzonie , skapitulowało przed wojskami japońskimi. 10 kwietnia – wojska amerykańskie na Filipinach skapitulowały przed Japończykami. 1 – 12 kwietnia – wypad floty japońskiej na Ocean Indyjski , zakończony porażką floty brytyjskiej. 18 kwietnia – pierwszy nalot lotnictwa amerykańskiego z lotniskowców na Tokio , Jokohamę, Nagoję i Kobe. 3 maja – Japończycy zajęli wyspę Tulagi w archipelagu Wysp Salomona . 6 maja – zwycięstwo Japończyków w bitwie o wyspę Corregidor na Filipinach . 7 – 8 maja – bitwa powietrzno-morska na Morzu Koralowym zakończona taktyczną porażką floty japońskiej. 12 maja – kapitulują resztki broniących się wojsk amerykańskich na wyspie Mindanao . 31 maja – japoński atak na port w Sydney z wykorzystaniem miniaturowych łodzi podwodnych. 3 czerwca – rozpoczyna się powietrzno-morska bitwa o Midway . 3 czerwca – Japończycy zbombardowali amerykańską bazę w Dutch Harbour na wyspie Unalaska ( Aleuty ). 5 czerwca – kończy się bitwa w rejonie wyspy Midway , Japończycy ponoszą klęskę i duże straty. Bitwa staje się przełomowym momentem w wojnie na Oceanie Spokojnym. 6 – 7 czerwca – desant japoński na wyspach Attu i Kiska (Aleuty). 7 sierpnia – Amerykanie dokonali desantu na wyspie Guadalcanal (w archipelagu Wysp Salomona ). 9 sierpnia – bitwa morska w rejonie wyspy Savo koło Guadalcanalu, zakończona porażką aliantów. 24 sierpnia – bitwa powietrzno-morska koło wschodnich Wysp Salomona , zakończona porażką Japończyków. 11 października – w czasie walk o Guadalcanal ( Wyspy Salomona ) miała miejsce bitwa koło przylądka Ésperance . 26 października – taktyczna porażka Amerykanów w powietrzno-morskiej bitwie koło wysp Santa Cruz . 13 listopada – Bitwa morska w rejonie Guadalcanal , zakończona niewielkim zwycięstwem Japończyków. 15 listopada – Druga bitwa morska w rejonie Guadalcanal , zakończona taktycznym zwycięstwem amerykańskim. 30 listopada – bitwa morska w rejonie Tassafarongi (bitwa pod Lunga) – taktyczne zwycięstwo japońskie. 1943 1 stycznia – rozpoczyna się ewakuacja Japończyków z wyspy Guadalcanal . 31 stycznia – koniec ewakuacji Japończyków z wyspy Guadalcanal. 7 kwietnia – zwodowano japoński lotniskowiec Taihō . 17 kwietnia – śmierć dowódcy floty japońskiej admirała Isoroku Yamamoto zestrzelonego przez amerykańskie myśliwce. 31 maja – wojska amerykańskie wyparły Japończyków z archipelagu Aleutów . 4 października – USA zdobyły Wyspy Salomona . 20 listopada – rozpoczęły się walki o Wyspy Gilberta . 28 listopada – początek konferencji tzw. wielkiej trójki w Teheranie . 1 grudnia – zakończenie teherańskiej konferencji . 1944 31 stycznia – Amerykanie dokonują desantu na Wyspy Marshalla . 15 lutego – wojska japońskie wycofują się definitywnie z okupowanych Wysp Salomona . 7 marca – wszedł do służby japoński lotniskowiec Taihō . 9 marca – amerykańskie oddziały piechoty morskiej zdobyły lotnisko Talasea na Nowej Brytanii . 22 kwietnia – wojska amerykańskie lądują na Nowej Gwinei . 27 maja – alianci zaatakowali wyspę Biak . 19 czerwca – Bitwa na Morzu Filipińskim . 9 lipca – Amerykanie zdobywają wyspę Saipan . 10 sierpnia – siły amerykańskie pokonały ostatnie japońskie oddziały na Guam . 20 października – wojska amerykańskie pod dowództwem gen. Douglasa MacArthura lądują na Filipinach (wyspa Leyte). 23 – 25 października – bitwa morska o Leyte . 25 października – startuje pierwszy kamikaze . 25 grudnia – Amerykanie lądują na Luzonie – głównej wyspie archipelagu Filipin. 1945 19 lutego – oddziały amerykańskie lądują na wyspie Iwo Jima . 24 lutego – Amerykańskie oddziały piechoty zdobywają zaciekle bronione przez Japończyków wzgórze Suribachi na wyspie Iwo Jima. 10 marca – Amerykanie dokonali nalotu dywanowego na Tokio . Zginęło około 100 tys. ludzi. 25 marca – koniec japońskiego oporu na Iwo Jimie. Z liczącego około 21 tys. żołnierzy japońskiego garnizonu do niewoli oddaje się zaledwie 200. W walkach o wyspę ginie 7 tys. Amerykanów, a 19 tys. zostaje rannych. 1 kwietnia – O godz. czasu miejscowego rozpoczyna się inwazja wojsk amerykańskich na Okinawę . 7 kwietnia – w czasie bitwy o Okinawę lotnictwo amerykańskie zatopiło pancernik japoński " Yamato ". 24 lipca – poddają się ostatnie stawiające opór jednostki japońskie na Okinawie . 6 sierpnia – o godz. czasu miejscowego eksploduje bomba atomowa zrzucona przez amerykański bombowiec B-29 na japońskie miasto Hiroszima . 8 sierpnia – pomimo podpisanego w dniu 13 kwietnia 1941 roku paktu o neutralności, Związek Radziecki wypowiada Japonii wojnę. 9 sierpnia – o godz. czasu miejscowego Armia Czerwona rozpoczyna ofensywę w Mandżurii przeciwko japońskiej Armii Kwantuńskiej . 9 sierpnia – o godz. czasu miejscowego bombowiec amerykański zrzuca drugą bombę atomową . Celem jest japońskie miasto Nagasaki . 15 sierpnia – cesarz Japonii Hirohito ogłasza osobiście przez radio kapitulację kraju. 19 sierpnia – japońska delegacja w bombowcu Mitsubishi G4M ląduje na wyspie Iwo Jima w celu podpisania kapitulacji . 22 sierpnia – dowódca Armii Kwantuńskiej podpisuje kapitulację. 2 września – o godz. czasu miejscowego, w Zatoce Tokijskiej na pokładzie amerykańskiego pancernika Missouri minister spraw zagranicznych Japonii – Shigemitsu i generał Umezu – szef japońskiego Sztabu Generalnego podpisują akt bezwarunkowej kapitulacji Japonii. Ze strony aliantów akt podpisuje generał Douglas MacArthur . 4 września – garnizon japoński na atolu Wake poddał się Amerykanom. 9 września – kapituluje armia japońska w Chinach. 24 września – kapitulują ostatnie garnizony japońskie na Pacyfiku oraz na kontynencie. Inne hasła zawierające informacje o "Kalendarium II wojny światowej": Inne lekcje zawierające informacje o "Kalendarium II wojny światowej": Publikacje nauczycieli Logowanie i rejestracja Czy wiesz, że... Rodzaje szkół Kontakt Wiadomości Reklama Dodaj szkołę Nauka Dziś czas, abyś przybliżył sobie temat udziału niemieckiego czołgu Pz III w 2 wojnie światowej. Czołg ten zaznaczył się szczególnie w latach 1941-42, kiedy to był podstawową siłą uderzeniową Panzerwaffe. Zapraszam więc Cię do uważnej lektury…Pz III. Po raz pierwszy Niemcy użyli czołgów Pz III w czasie zajmowania Sudetów w 1938 r. Jednak prawdziwy debiut w warunkach wojennych przypadł w czasie napadu III Rzeszy na Polskę. zdj. III – jak przebiegał jego debiut w czasie kampanii wrześniowej?Po raz pierwszy Niemcy użyli czołgów Pz III w czasie zajmowania Sudetów w 1938 r. – niewielka ich ilość przydzielona została do 1 i 2 Dywizji Pancernej. Prawdopodobnie brały udział także w aneksji Czech i Moraw w marcu 1939 r. Jednak prawdziwy debiut w warunkach wojennych przypadł w czasie napadu III Rzeszy na źródeł niemieckich, w ataku na nas wzięło udział od 86 do 98 czołgów Pz III + ok. 20 wozów dowodzenia tzw. Panzerbewehlswagen III D1. Czołgi wysłano (według P. P. Battistelli „Niemieckie dywizje pancerne. Lata Blitzkriegu 1939-40”) do:26 do 1 Dyw. 6 do 2 i 3 Dyw. były w 5 Dyw. Pancpozostałe 46 maszyn było poza dywizjami pancernymiPorównując czołg Pz III z polskimi czołgami okazuje się, że uzbrojeniem dorównywał mu tylko 7TP, miał zaś wyraźną przewagę w kwestii opancerzenia i osiągów. Nie ma zbyt wiele opisów walk czołgu Panzer III w kampanii wrześniowej, jednak wiemy, że Niemcy stracili tylko około 8 maszyn -10% wszystkich „trójek”.Przejdźmy dalej 🙂Pz III – czy dobrze walczył we Francji w 1940 r?Podczas kampanii francuskiej Panzerwaffe posiadała już 349 czołgów Pz III (+ 60-70 wozów dowodzenia). Porozdzielano je do poszczególnych dywizji pancernych. Najwięcej czołgów przypadło na jednostki walczące na głównym kierunku ataku. I tak:1 Dywizja Pancerna – 62 maszyny2 Dywizja Pancerna – 58 maszyn3 Dywizja Pancerna – 42 maszyny4 Dywizja Pancerna – 40 maszyn5 Dywizja Pancerna – 52 maszyny9 Dywizja Pancerna – 41 maszyn10 Dywizja Pancerna – 58 maszynPz III E we Francji. Dobry przeciwko lekkim czołgom francuskim, jednak już pojedynki z średnimi, czy ciężkimi były dużo trudniejsze. Niemieckie maszyny były gorzej uzbrojone, nadrabiały to jednak prędkością i dobrą jazdą w terenie, a także większą załogą. zdj. Pz III okazał się całkiem dobrą konstrukcją, szczególnie w walkach z lekkimi czołgami francuskimi tj. Hotchkiss H-35 czy Renault R-39. Jednak już pojedynki z średnimi Somua S-35, czy ciężkimi Char B-1bis były dużo cięższe. Niemieckie maszyny były gorzej uzbrojone – działo 37 mm było gorsze od francuskich 75 mm czy 47 mm. Nadrabiały to jednak prędkością i dobrą jazdą w terenie, a także większą załogą (dowódca francuski musiał jednocześnie dowodzić czołgiem, ładować amunicję i strzelać).A co było po kampanii francuskiej 🙂Pz III na Bałkanach w 1941 rokuPo walkach we Francji postanowiono pogrubić pancerz w czołgu oraz zmienić armatę kal. 37 mm na większego kalibru – na armatę kal. 50 III brał udział w kampanii przeciwko Jugosławii i Grecji w 1941 roku. Musiał tam walczyć nie z czołgami wroga (mało ich mieli przeciwnicy) lecz z bardzo trudnym terenem. Straty wynikły więc z usterek technicznych lub z wypadnięcia z drogi w przepaść, bo i tak się teatrem działań była Afryka…Pz III – jakie były jego losy w Afryce Północnej?Początkowo tylko 80 maszyn przybyło w ramach 5 Pułku Pancernego 5 Dywizji Lekkiej. Po dwóch miesiącach dołączyły do nich czołgi z 8 Pułku Pancernego z 15 Dywizji Pancernej. Gdy porównać Pz III z wozami przeciwnika, okaże się, że przewyższał on wszystkie brytyjskie konstrukcje za wyjątkiem potężnie opancerzonej Matildy Mk operacji Battle Axe okazało się, że niemiecki czołg bardzo dobrze sobie radzi w walce z przeciwnikiem. Dzięki swojej armacie kal. 50 mm mógł on niszczyć wozy przeciwnika z większej odległości, niż one odegrał dużą rolę w czasie alianckiej ofensywy w listopadzie 1941 r. W chwili rozpoczęcia operacji “Crusader” Afrika Korps dysponował dokładnie 139 czołgami Pz III – 75 sztuk miała 15 Dyw. Pancerna, a 64 sztuki 21 Dyw. Pancerna. Najważniejszą bitwą z udziałem tych wozów była bitwa pod Sidi Rezegh 22 listopada 1941 operacji Battle Axe okazało się, że niemiecki czołg bardzo dobrze sobie radzi w walce z przeciwnikiem. Dzięki swojej armacie kal. 50 mm mógł on niszczyć wozy przeciwnika z większej odległości, niż one jego. zdj. maju 1942 r. do Afryki przybył transport z czołgami Pz III wersji J – miała ona już lepszą armatę KwK L/60 kal. 50 mm, dzięki której Niemcy mogli już nawiązać walkę z angielskimi A12 Matilda Mk II. Po raz pierwszy użyli ich w bitwie pod Gazalą i były używane do końca walk w Afryce przybyciu do Afryki czołgów M4 Sherman i M3 General Lee uzbrojonych w armaty kal. 75 mm, przewaga technologiczna w broni pancernej znowu przeszła na stronę Aliantów. Na początku 1943 r. do Tunezji dotarła ostatnia dostawa Pz III M, które działały w ramach 15 DPanc. Oprócz tego, w 501 Bat. Czołgów Ciężkich walczyły czołgi Pz III N, z krótkolufowym działem 75 mm (z czołgu Panzer IV) – osłaniały słynne Tygrysy przed piechotą III w operacji BarbarossaWalki na froncie wschodnim, przeciwko Rosjanom, to było największe wyzwanie, z jakim musiał się zmierzyć opisywany tutaj czołg. Na początku walk Pz III był, obok Panzer IV, podstawowym uzbrojeniem niemieckich wojsk 19 dywizji pancernych użytych w ataku na ZSRR, w strukturach aż 14 z nich przeważały Pz III. Jednak większość z nich była jeszcze uzbrojona w armatę 37 mm (tylko 1 Pułk Pancerny z 1 Dywizji Pancernej był wyposażony w czołgi z armatą KwK L/42 50 mm). Łącznie, w czerwcu 1941 r., III Rzesza dysponowała 1 440 czołgami Pz III na froncie wschodnim – najczęściej wersji E i F, rzadziej G lub maszyna była lepsza od radzieckich T-26 i BT-5 i BT-7, tylko nieznacznie ustępował uzbrojeniem przy porównaniu z T-28. Jednak już ze słynnym T-34/76 czy KW czołg niemiecki szans już dużych nie miał – pocisk nie miał żadnych szans przebicia pancerza..Porównaj sobie choćby pancerz niemieckiego czołgu w wersji E (30 mm) do pancerza T-34/76 (52 mm ustawione pod 30° kątem) czy KW-1 (aż 82 mm!). Pz III miał też dużo gorsze uzbrojenie (armata 37 mm) od zarówno T-34 jak i KW (armata 76,2 mm). Tak więc Niemcy mogli liczyć w starciach z tymi radzieckimi czołgami tylko na szczęście. W opinii niemieckich czołgistów, czołg dobrze radził sobie w warunkach zimowych – silnik można było uruchomić nawet przy -20° III w szczytowym okresie wykorzystania – lata 1942-43Czołgi tego typu stanowiły większość wozów bojowych użytych podczas ofensywy na południu ZSRR (operacja “Blau”). Jako pierwsze wjeżdżały do Rostowa i Woroneża, pierwsze stanęły też nad brzegiem Wołgi. Czołgi Pz III poniosły procentowo największe straty podczas bitwy o Stalingrad. Na północy toczył ciężkie boje nad Jeziorem Ładoga i pod maszyna była lepsza od radzieckich T-26 i BT-5 i BT-7, tylko nieznacznie ustępował uzbrojeniem przy porównaniu z T-28. Jednak już ze słynnym T-34/76 czy KW czołg niemiecki szans już dużych nie miał – pocisk nie miał żadnych szans przebicia pancerza. zdj. Zachodzie, w sierpniu 1942 r. we Francji czołgi Pz III z 7 Dyw. Pancernej brały udział w odparciu Alianckiego desantu w Dieppe. Później okupowały Francję ramach nowo sformułowanego I Korpusu Pancernego SS czołgi uczestniczyły w walkach o Charków w lutym i marcu 1943 r. Znaczna ilość walczyła w bitwie na Łuku Kurskim – największej bitwie pancernej II wojny światowej. I podczas walk na bliskie odległości dobrze sobie radziły z lepiej opancerzonymi radzieckimi czołgami. Np. 6 lipca czołgi z 1 Dyw. Pancernej SS “Leibstandarte Adolf Hitler” zniszczyły aż 26 czołgów rosyjskich, głównie czołgów Panzer III została zniszczona latem i jesienią 1943 roku, podczas walk na Białorusi i Ukrainie. Te które udało się odzyskać, przemieniano na działa samobieżne Stug że sukcesywnie je wycofywano z frontu, to jednak działały jeszcze na pobocznych teatrach wojennych – np. w tyle na dzisiaj. W następnym artykule przejdziemy do kolejnego niemieckiego czołgu średniego, czyli Panzer IVPozdrawiam serdecznieDamian Jarzynaautor blogaKliknij teraz w przycisk „Pobierz za darmo” aby otrzymać fragment mojego ebookaPS. Jeżeli spodobał ci się ten artykuł, to w przycisk „Lubię to” go znajomym na Facebooku go na forum z tematyki militarnej, np. go poniżejZnacznie poprawi to pozycje mojego bloga w wyszukiwarce Google i da mi motywacje do dalszej pracy i prowadzenia tego bloga. Walki w Afryce Północnej są często bagatelizowane ze względu na drugorzędność tego frontu, jednakże przebieg kampanii miał kolosalne znaczenie w kontekście innych teatrów działań. Zaangażowanie III Rzeszy w Afryce zaważyło na losach wojny przeciwko Związkowi Radzieckiemu, zamykając tym samym drogę Niemców do okupacji niemal całej Europy. Wojna włosko-brytyjska Walki na pograniczu egipsko-libijskim wybuchły już 10 czerwca 1940 roku, po wypowiedzeniu wojny Francji i Wielkiej Brytanii przez Włochy. W kontrolowanej przez Włochów Libii znajdowało się wówczas ok. 200 tys. żołnierzy marsz. Italo Balbo. Naprzeciw nich w Egipcie operowało niewiele ponad 30 tys. ludzi, z których wyodrębniono Siły Pustyni Zachodniej pod dowództwem gen. Richarda O’Connora. Podległe mu wojska przeprowadziły w czerwcu ofensywę o ograniczonym zasięgu, zajmując fort Capuzzo oraz Maddalena. Straty włoskie szacowano na niemal 4 tys. ludzi zabitych, rannych i wziętych do niewoli. Dopiero we wrześniu włoska armia była zdolna do kontruderzenia. Zajęte zostało Sidi Baranni, a wojska brytyjskie cofnęły się do twierdzy Marsa Matruh. W ciągu kilku tygodni zostały wsparte posiłkami, dywizji australijskiej. 9 grudnia 1940 roku alianci rozpoczęli ofensywę na kierunku wschodnim opatrzoną kryptonimem „Compass”. W ciągu kilku dni oczyścili Egipt z wojsk włoskich i zepchnęli przeciwnika do głębokiej defensywy. W efekcie już na początku stycznia 1941 roku otoczono libijską twierdzę w Tobruku. Po zaledwie dwudniowych walkach została ona poddana 22 stycznia, a do niewoli trafiło ok. 27 tys. Włochów. Niepowodzenia włoskiej armii niepokoiły niemieckiego sojusznika, który przysłał do Libii potężne wsparcie w postaci oddziałów Deutsches Afrika Korps pod dowództwem gen. Erwina Rommla. Ten, wykorzystując siłę wojsk pancernych, 24 marca 1941 roku rozpoczął ofensywę na kierunku wschodnim. Połączone wojska niemieckie i włoskie szybkie osiągnęły znaczne sukcesy, wypierając Brytyjczyków do Egiptu i zajmując Bardiję, Capuzzo, opanowały również rejon Przełęczy Halfaya. Nie udało się natomiast opanowanie Tobruku, gdzie bronili się Australijczycy zluzowani następnie przez Polaków z Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich gen. Stanisława Kopańskiego. Oblężenie Tobruku trwało do 27 listopada 1941 roku, gdy 8. Armia brytyjska odblokowała miasto, prowadząc ofensywę o kryptonimie „Crusader” zapoczątkowaną 18 listopada. W jej wyniku Państwa Osi zostały ponownie wyparte z wschodniej części Libii i wycofały się w grudniu na pozycje El Ghazala i dalej do El Agheila. Tylko w czasie operacji „Crusader” alianci stracili 2900 zabitych, 7500 zaginionych i 7300 rannych. Po stronie Państw Osi notowano aż 31 tys. zabitych i zaginionych. Mimo porażki gen. Rommel nie zamierzał się poddawać i już 21 stycznia 1942 roku rozpoczął kolejną ofensywę. Umożliwiło to Niemcom i Włochom odbicie Bengazi i Ghazala. Po wiosennym wstrzymaniu ofensywy siły Osi ruszyły do dalszego natarcia, zdobywając 21 czerwca Tobruk i tydzień później Marsa Matruh. 30 czerwca rozpoczęła się pierwsza bitwa pod El Alamein. Blisko miesięczne natarcie niemieckich wojsk pancernych zostało zatrzymane przez 8. Armię dowodzoną teraz przez gen. Claude’a Auchinlecka. Brytyjczyk doskonale wykorzystał warunki terenowe i pas umocnień stworzony przez alianckich żołnierzy. Wzmocnione posiłkami z Europy oddziały niemieckie i włoskie zaatakowały w tym rejonie raz jeszcze 31 sierpnia. Po kilku dniach walk Rommel musiał jednak wycofać wojska, które zaległy pod Alam Halfa. Dowodzący teraz 8. Armią gen. Bernard Law Montgomery miał przed sobą mocno poszarpanego przeciwnika, któremu brakowało zapasów i uzupełnień osobowych. W konsekwencji 23 października 1942 roku ruszyło alianckie natarcie na linii El Alamein. Przełamanie linii wroga doprowadziło do wycofania sił niemiecko-włoskich. W efekcie w listopadzie 8. Armia ścigała przeciwnika uchodzącego na zachód (blisko 1000 km), zajmując Tobruk, Dernę i Benghazi. W grudniu padła jeszcze Syrta, a następnie 23 stycznia 1943 roku 8. Armia wkroczyła do Trypolisu. Pierwszy ważny front zdobyty W nocy z 7 na 8 listopada 1942 roku sytuacja sił Osi w Afryce stała się tragiczna. Alianci przeprowadzili z dawna przygotowywaną operację „Torch”, wysadzając amerykańsko-brytyjski desant ponad 70 tys. żołnierzy w Algierii i Maroku. Doszło do nielicznych starć z wojskami francuskiej Republiki Vichy utworzonej po upadku Francji w czerwcu 1940 roku. Marionetkowe państwo ostatecznie poddało swoje wojska w Afryce, co stało się udziałem przede wszystkim adm. Francoise Darlana. Jednocześnie dowódca nakazał zatopienie floty francuskiej zgromadzonej w Tulonie, gdzie 27 listopada 1942 roku wkroczyli Niemcy. Odpowiedzią sił włosko-niemieckich na lądowanie Amerykanów było zajęcie Tunezji, która miała się stać ostatnim bastionem obrony Rommla w Afryce Północnej. W drugiej połowie lutego 1943 roku doszło do bitwy na Przełęczy Kasserine. Mimo początkowych sukcesów sił niemieckich, zostały one odrzucone przez aliantów, którzy mogli kontynuować ofensywę 1. i 8. Armii w Tunezji. Niepowodzeniem zakończyły się również próby kontrataków w rejonie Medenine w marcu, a następnie na umocnionej Linii Mareth. Alianci dysponowali coraz większą przewagą, zwłaszcza w obliczu dominacji na Morzu Śródziemnym oraz wzmocnionych sił lotniczych. W toku dalszej ofensywy 7 maja Brytyjczycy weszli do Tunisu a Amerykanie do Bizerty, co położyło kres niemiecko-włoskiej obronie w Afryce Północnej. 13 maja 1943 roku wojska Osi skapitulowały, a do niewoli dostało się blisko 275 tys. ludzi. Dodatkowe informacje na temat przebiegu kampanii afrykańskiej znajdziesz w wersji rozszerzonej materiału. Źródła zdjęć: The Chieve, WWII Today, Britannica II bitwa pod El Alamein – punkt zwrotny w kampanii pustynnej w Północnej Afryce w czasie II wojny światowej. Było to pierwsze zwycięstwo brytyjskich sił lądowych nad wojskami niemieckimi. Bitwa trwała od 23 października do 4 listopada 1942. Sukces w bitwie zmienił losy całej kampanii. Większość historyków brytyjskich sądzi, że bitwa ta, wraz z bitwą stalingradzką, były dwoma zwycięstwami, które w największym stopniu przyczyniły się do klęski hitlerowskich Do lipca 1942 roku niemiecki Afrika Korps pod dowództwem Erwina Rommla wraz z wojskami włoskimi wtargnął głęboko do Egiptu, zagrażając ważnym brytyjskim liniom zaopatrzenia przez Kanał Sueski. Mając rozciągnięte linie zaopatrzenia i nie mając posiłków, wobec perspektywy przybycia dużych uzupełnień dla aliantów, Rommel zdecydował się uderzyć, gdy brytyjskie pozycje nie były jeszcze dostatecznie umocnione. Atak 30 sierpnia 1942 roku na Alam Halfa nie powiódł się i w oczekiwaniu kontrataku 8 Armii Afrika Korps okopał się. Po sześciu dalszych tygodniach 8 Armia była gotowa do uderzenia. 200 tys. ludzi i tysiąc czołgów skierowało się przeciwko 100 tys. żołnierzy i 500 czołgom Włochów i Afrika Korps. Po I bitwie pod El Alamein, która opóźniła postępy państw Osi, brytyjski marszałek Bernard Law Montgomery przejął w sierpniu 1942 roku dowództwo 8 Armii od gen. Claude’a Auchinlecka. Plan aliantów Operacją Lightfoot Montgomery spodziewał się utworzyć dwa korytarze przez pola minowe Osi na północy, aby mogły tamtędy przejść siły pancerne. Dywersyjne ataki na południu powstrzymałyby resztę sił Osi od przesunięcia się na północ. Montgomery oczekiwał 12-dniowej bitwy w trzech stadiach – włamanie, walka powietrzna i ostateczne przełamanie nieprzyjaciela. Siły alianckie zastosowały szereg manewrów w miesiącach poprzedzających bitwę, aby zmylić dowództwo Osi nie tylko co do dokładnego miejsca nadchodzącej bitwy, ale i momentu jej rozpoczęcia. Była to tzw. operacja Bertram. Budowano fałszywy rurociąg, który miał przekonać Niemców, że atak nastąpi dużo później i dalej na południe. Aby wzmocnić efekt, skonstruowano też sztuczne czołgi zrobione ze sklejki umieszczonej na łazikach i rozmieszczono je na południu. Czołgi wyznaczone do bitwy na północy były zamaskowane jako samochody ciężarowe. Oś była okopana wzdłuż dwóch linii, nazwanych przez aliantów Oxalic Line i Pierson Line. Wokół rozmieszczono ok. pół miliona min, głównie przeciwczołgowych, tworząc tzw. Ogród Diabła. Bitwa Bitwa rozpoczęła się 23 października o godzinie nawałą artylerii. Pierwszym celem była Oxalic Line, po czym miał nastąpić atak pancerny na Pierson Line. Jednak gdy atak się rozpoczął, pola minowe (mimo masowego użycia polskiego wykrywacza min) nie były jeszcze w pełni oczyszczone. Pierwszej nocy atak zmierzający do utworzenia północnego korytarza posunął się na odległość 5 km od Pierson Line. Na południu był większy postęp, ale wojska utknęły przy grzbiecie Miteirya. 24 października dowódca niemiecki, generał Stumme (Rommel był na zwolnieniu lekarskim w Austrii), zmarł na atak serca w czasie ostrzału. Po okresie zamieszania dowództwo objął generał Wilhelm von Thoma. Hitler początkowo polecił Rommlowi pozostanie w domu i kontynuowanie rekonwalescencji, ale gdy położenie wojsk niemieckich stało się krytyczne, poprosił go o powrót do Afryki. Rommel natychmiast wyjechał i przybył na miejsce 25 października. Po nieudanym ataku na grzbiet Miteirya atak aliantów został zaniechany – Montgomery skoncentrował się na ataku na północy. Nocny atak z 25 na 26 października był pomyślny, a natychmiastowe przeciwnatarcie Rommla nieskuteczne. Alianci stracili 6200 ludzi (straty Osi wyniosły 2500 żołnierzy), jednak Rommel miał już tylko 370 czołgów, gdy Montgomery jeszcze ponad 900. Montgomery zauważył, że ofensywa traci rozpęd, i zdecydował się na przegrupowanie. Do 29 października linia Osi pozostawała nienaruszona. Montgomery przygotował siły do Operacji Supercharge. Liczne niewielkie działania i ataki lotnictwa zmniejszyły siły pancerne Rommla do zaledwie 102 czołgów. Kolejna duża ofensywa miała miejsce wzdłuż wybrzeża, początkowo by zdobyć szlak Rahman, a potem wziąć wzniesienie Tel el Aqqaqir. Atak zaczął 2 listopada – Rommel miał już tylko 35 czołgów nadających się do walki. Pomimo chwilowego zatrzymania brytyjskiego natarcia, nacisk na jego siły zmusił go do podjęcia decyzji o wycofaniu. Tego samego dnia Rommel otrzymał od Hitlera rozkaz „zwycięstwo albo śmierć”, co wstrzymało odwrót. Nacisk aliantów był jednak zbyt wielki i siły niemieckie musiały cofnąć się w nocy z 3 na 4 listopada. Do 9 listopada siły Osi były w pełnym odwrocie, a ponad 30 tys. żołnierzy poddało się. Winston Churchill podsumował bitwę 10 listopada 1942 słowami „teraz to nie jest koniec, to nie jest nawet początek końca. Ale to jest, być może, koniec początku”. Bitwa była największym triumfem Montgomery’ego – przyjął miano „Lord Montgomery of Alamein” i został podniesiony do godności para Imperium brytyjskiego. Operacja desantowa Torch rozpoczęta 8 listopada oznaczała rzeczywisty koniec zagrożenia ze strony Osi w Afryce Północnej.

wojna w afryce północnej 1940 43